اندیشه مطهر

استاد شهید مطهّرى از خاطرات خود درباره امام(ره) مى‏فرماید:

من قریب دوازده سال در خدمت این مرد بزرگ (امام خمینى) تحصیل کرده‏ام. وقتى که در سفر اخیر به پاریس به ملاقات و زیارت ایشان رفتم، چیزهایى از روحیه او درک کردم که نه فقط بر حیرت من بلکه بر ایمانم نیز اضافه کرد. وقتى برگشتم، دوستانم پرسیدند: «چه دیدى؟». گفتم: «چهار تا آمَنَ دیدم:

* آمَنَ بهَدفه؛ به هدفش ایمان دارد. دنیا اگر جمع بشود، نمى‏تواند او را از هدفش منصرف کند.

* آمَنَ بسَبیله؛ به راهى که انتخاب کرده ایمان دارد. امکان ندارد بتوان او را از این راه، منصرف کرد. شبیه همان ایمانى که پیغمبر به هدفش و به راهش داشت.

* آمَنَ بقُوله؛ به سخنش ایمان دارد. در میان همه دوستانى که سراغ دارم، اَحَدى مثل ایشان به روحیه مردم ایران، ایمان ندارد...

* آمَنَ برَّبه؛ به خدایش، ایمان دارد«.

در یک جلسه خصوصى، ایشان به من مى‏گفت: «فلانى! این ما نیستیم که چنین مى‏کنیم. من دست خدا را به وضوح، حس مى‏کنم«.

منبع: سیرى در زندگى استاد مطهرى، ص 88